het zand in de woestijn gloeit aan mijn voeten
ik volg de leeuw die naar d'oase gaat
om zich te laven met het zoete
daar waar de meeste schaduw staat

terwijl zij drinkt van 't helder water
kijk ik toe hoe zij dat doet
haar tong veroorzaakt een geklater
en druppels op haar snoet

zelf kruip ik weg in 't zoete vocht
om alles schoon te spoelen
ik wring me maar in elke bocht
om niet te hoeven voelen

het onontkoombaar feit is reeds geschied
zij ziet mij schichtig zwemmen
omwille van dit lied
zal ik haar nu niet temmen

het zand in de woestijn gloeit aan mijn voeten
ik volg de leeuw die naar d'oase gaat
om zich te laven met het zoete
daar waar de meeste schaduw staat